Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Στρατοκαβλοι-Εθνικιστες

Υπαρχει μια στενη σχεση μεταξυ αυτων των δυο ΔΥΣΤΥΧΩΣ μεγαλων ομαδων.
Αλλα πού φυτρωνουν?

Λοιπον φιλε στρατοκαβλε. Ακου τη δικη μου εκδοχη.

Οταν εισαι πιτσιρικι ΣΙΓΟΥΡΑ περασες μια εποχη της παιδικης σου ηλικιας παιζοντας "πολεμο" με αλλα παιδακια. Κι εγω το ιδιο. Στην πρωιμη εφηβεια αυτο θεωρειται ντροπη, και γι αυτο παιζεις call of duty, medal of honor ή metal gear (οι πιο ψαγμενοι). Ξανα, κι εγω το ιδιο. Και προσποιουσουν οτι εισαι ενας απ αυτους και θα γινοσουν Ραμπο ή εναλλακτικα James Bond να πουμε. Βλεπεις εκεινιες τις ταινιες με τον Τομ Κρουζ και μαθαινεις ολα τα κολπα του και τι οπλο χρησιμοποιει σε καθε σκηνη.
Μεχρι τοτε νομιζεις πως ολα ειναι ενα αθωο παιχνιδι που ομολογουμενως εχει γουστο.

Και καπου εκει θα αρχισεις να ακους απο γονεις, θειους, παππουδες, συμμαθητες, ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΙΝΤΕΡΝΕΤ, ή οποιον αλλον ξερωγω το (σωστο κατα μια αποψη) "ο στρατος μας προστατευει απο τους κακους τους ξενους" (οπου "ξενοι" βαλε "τουρκοι", "σκοπιανοι", "περσες" ας πουμε) και αναβει μια σπιθα μεσα σου. Παρολο που ολοι γυρω σου περναν τον καιρο τους βριζοντας το ΙΚΑ, τα ΕΛΤΑ και τον ΟΤΕ, ξαφνικα αποκτας τεραστιο σεβασμο για το στρατο, δηλαδη αλλη μια δημοσια υπηρεσια.
Γιατι? ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΠΛΑΚΑ, δε θυμασαι τοτε που ησουνα πιτσιρικι και επαιζες και περναγες πανεμορφα ή τοτε που παιζες call of duty τι ωραια που ητανε?

Λιγο αργοτερα στην εφηβεια, ακους καπου για εναν Αλεξανδρο με το προσωνυμιο "μεγας" και λες "ε του πουστη πια, κατι καλο θα κανε για να τον λενε μεγα", ψαχνεις και μαθαινεις ποσους σκοτωσε στην Ασια και αποκτας μια στυση καλυτερη κι απο αυτη της προχτεσινης τσοντας στο youporn.
Μετα αρχιζεις και την ψαχνεις πιο πολυ και μαθαινεις για την "αντεπιθεση" της Ασιας πολλα πολλα χρονια αργοτερα με τη μορφη των Οθωμανων και κατι στραβωνει μεσα στο μυαλουδακι σου για τους γειτονες. Λες "δε μπορει να ειναι διπλα μας και να μη τους εχουμε λιανισει μετα απ αυτο".
Πηγαινεις στο σχολειο και το συζητας. Καποιοι σε λενε σπασικλα της ιστοριας. Καποιοι σε υποστηριζουν, αλλοι επειδη συμφωνουν, αλλοι απλα για το χαβαλε. Καποια ησυχα παιδακια δε λενε τιποτα, αλλα μολις πας να τα ρωτησεις θα διαφωνησουν καπως ντροπαλα. Αυτοι ειναι οι φλωροι και οι χιππηδες που δεν ξερουν και δεν ψαχνονται και δε σεβονται τη χωρα τους και δεν ειναι αξιοι να φοιτουν σ αυτο το σχολειο και (οταν μαθεις αυτη τη λεξη) θα τους αποκαλεις ανθελληνες.

Στο μεταξυ φερεσαι υποτιμητικα στους ξενους μεταναστες, αλλα γλειφεις τους ξενους τουριστες. Διοτι, πώς να το κανουμε, αλλο να σαι Αλβανος και αλλο να σαι Γερμανος.
Ακους απο καποιον μεγαλυτερο (στη χειροτερη περιπτωση τον πατερα σου) οτι υπαρχουν ανθρωποι με την ιδια γνωμη ΜΕΣΑ στη βουλη. Περιμενεις να γινεις 18 και στην πρωτη ευκαιρια τους ψηφιζεις.

Εισαι πανω απο 18, ολο και σε καποια σχολη θα χεις περασει. Ηθελες στρατιωτικη, αλλα οκ, ηταν ψηλα η βαση. Εκει μεσα γνωριζεις την πρωτη ηττα απο τους πολλους προοδευτικους που θα συναντησεις. Ειναι οι πρωην "φλωροι-χιππηδες" και νυν "αριστεροι".
Δεν πτοεισαι ομως. Γνωριζεις κατι γαματα παιδια που σε προσκαλουν για ποτο και σου βαφτιζουν τους προαναφερθεντες "αναρχοκομμουνια-απλυτους". Ω ναι, ειναι ωραιο οταν το βλεπεις ετσι. Ασε που εκει γνωριζεις και γκομενες με μεγαλα βυζγια και πλατινε μαλλια και μεγαλα βυζγια και 10ποντα τακουνια και μεγαλα βυζγια και μινι φουστες και μεγαλα βυζγια.
Πηγαινεις στην πρωτη σου συνελευση. Εχεις κανει απο πριν φροντιστηριο για το ποτε και ποιους θα χειροκροτας, ποτε και ποιους θα γιουχαρεις και τι θα ψηφισεις. Αλλιως, φιλαρακι, ξεχνα τα τα βυζια.
Γινεται πορεια. Τι, πώς, πού, με ποιο δικαιωμα? Ποιοι ειστε εσεις κυριοι που θα διαταραξετε την γαληνη και την ευημερια? Στο κατω κατω ολα ειναι μια χαρα, το λεει και η τηλεοραση. Οι ξενοι φταινε για ολα.

Κουτσα στραβα οπως ολοι παιρνεις το πτυχιο σου και αναζητας δουλεια.
Δε δυσκολευεσαι και πολυ, αφου εχεις δικτυωθει μεσω εκεινων των παιδιων που στο πρωτο ετος σε κερναγαν ποτα και σε χωνει καπου καποιος πατερας συμφοιτητη σου που ειναι στελεχος κομματος.

Μου ειναι αγνωστο το αν θα παντρευτεις ή αν θα κανεις παιδια καποτε, καθως δεν εχετε πια περαση εσεις.
Αλλα ολο και καποιο συνοικεσιο ή καποιο love bites θα σε βολεψει. Κανεις 2 υπεροχα παιδια.

Και φτου κι απ την αρχη...

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Δεκαετια μπαινει, δεκαετια βγαινει

Με τουτα και με κεινα, το 2010 ειναι εδω διπλα πια. Τι μαλακια αισθηση, ακομα θυμαμαι που γιορταζαμε το μιλλενιουμ. Ακομα θυμαμαι εκεινα τα ψυχακια που αυτοκτονουσαν μαζικα και τους εδειχνε η τιβι. Και τωρα ξαφνικα περασαν δεκα χρονια ολακερα. Δεκαετια ητανε, ανασα μου φανηκε.
Μεσα σε δυο δεκαετιες εχω ζησει, τα 00s και τα 90s. Στην ουσια σκατα 90s εζησα, αφου ουτε 10 δεν ημουνα οταν μπηκε το 2000. Αρα ειμαι γεννημα των 90s και θρεμμα των 00s. Αρχιδια μαντολες δηλαδη. Οι γονεις μου εχουν να μου διηγουνται ΤΙΣ ιστοριες απο την εποχη τους (μπαλα σε αλανες και ξεφραγα οικοπεδα, ποδηλατοτσαρκα στους τοτε αδειους απο αμαξια δρομους, γνωριμια με γειτονες και αλλα) κι εγω θα χω να λεω στα παιδια μου οτι οταν ημουνα πιτσιρικι μπαιναμε σε χαι φαιβ και φεησμπουκ, βλεπαμε ριαλιτυ και ακουγαμε Χατζηγιαννη, stereo love και that's my name. Σκατα μες στη μαπα μας.
Νταξει, δε λεω οτι ΟΛΟΙ τα κανουν ολα αυτα. Η γενικη εικονα ομως αυτη ειναι. Καθε μερα βλεπω 10 ατομα που απεχθανονται αυτα τα πραματα οσο κι εγω και 200 ατομα που τα χουν κανει τροπο ζωης. Ο καθενας φυσικα μπορει να επιλεξει τι θα κανει και τι θα ακουει και τι θα βλεπει, δε λεω, αλλα ενα πραμα σκφτομαι: Σε 50 χρονια απο τωρα τι θα λενε ολοι για την κοινωνια της δεκαετιας που μολις περασε?
Δε ξερω αν ειναι μονο δικια μου γνωμη αυτη, αλλα δεν εχουμε και πολλους λογους να νοσταλγουμε τα 00s της υπερπληροφορησης και της ιντερνετοποιησης. Περα απο προσωπικους του ο καθενας δηλαδη. Ολο αυτο το κλιμα εχει φτιαξει αμετρητους χαζους ανθρωπους, σε σημειο να αναρωτιεμαι αν οντως θα διαλυθουμε ολοι το 2012, απο μονοι μας. Το "χαζος" το λεω με την αντικειμενικη του εννοια, δηλαδη ανθρωπος χωρις σκεψη και κριση. Ή με κονσερβοποιημενη σκεψη και κριση - ακομα χειροτερα.

Απ την αλλη σκεφτομαι οτι ισως και το 70 καπως ετσι ειχε η κατασταση, με τη διαφορα οτι οι 10 αναμεσα στους 200 πηραν την κατασταση στα χερια τους και καναν κατι για την παρακμη που αυτοι βλεπαν γυρω τους, εξ ου και η αντικουλτουρα που ολοι σημερα εχουμε δεδομενη ως ροκ μουσικη, δημοτικη γλωσσα στα σχολεια, ελευθερο ντυσιμο και δεξερωγωτιαλλο. Ακομα κι αν καποιος δε συμφωνει με καποιες απ αυτες τις αλλαγες, οφειλει να παραδεχτει οτι εγινε καποιο βημα προοδου - θετικης ή αρνητικης, δεν εχει σημασια. Αλλωστε η αλλαγη κινει τον κοσμο, οχι η στασιμοτητα. (Ουτε μ αρεσει βεβαια και το αλλο ακρο, η αλλαγη απλα για την αλλαγη, γιατι τοτε ξεπηδανε ως αντικουλτουρες κατι ανουσιες μοδες τυπου emo, scene, trendy και τετοια - οπως κι εγινε.)
Τωρα πια, οι φωτεινες εξαιρεσεις μενουν για παντα εξαιρεσεις λογω απαθειας. Κρατανε τα πιστευω τους για τον εαυτο τους, κι οποιος τολμησει να κανει καμια εξυπναδα βλεπει την περιφρονηση των υπολοιπων και το βουλωνει.

Βεβαια ειναι σιγουρο οτι καποτε ακομα κι εγω θα πεθυμησω αυτα τα χρονια. Πρωτον, γιατι θα ναι ακομα χειροτερα μετα, δευτερον, γιατι παντα εκτιμαμε κατι πολυ καλυτερα αφου περασει καιρος.
Και τοτε θα ξαναδιαβασω αυτο το κειμενο.

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Nothing gold can stay

Για να σας σωσω απο γκουγκλοχρονο, το ποιημα του οποιου δανειστηκα τον τιτλο εχει ως εξης:

Nature's first green is gold
Her hardest hue to hold
Her early leaf's a flower
But only so an hour.
Then leaf subsides to leaf.
So Eden sank to grief,
So dawn goes down to day.
Nothing gold can stay.

Του Robert Frost. Απευθυνομαι σε οσους ξερουν τα στοιχειωδη αγγλικα για να καταλαβουν τι λεει. Οι υπολοιποι, ε απλα δε τον γλιτωνετε τον γκουγκλοχρονο.
Το ειχα ακουσει οταν πρωτοειδα την ταινια The Outsiders (ή ελληνιστι "Επαναστατες Διχως Αυριο" - μισω πολυ τις μεταφρασεις τιτλων), την οποια και σας διαταζω να δειτε ολοι, και το ξανακουσα προχτες που την ξαναειδα, γιατι ετσι μου καβλωσε.
Με συγκινησε αρκετα. Υποθετω γιατι περναω μια αρκετα μεταβατικη περιοδο στη ζωη μου και ως γνωστον, σε τετοιες περιοδους γινομαστε αλοιφη και το παραμικρο που ακουμε εχει τρισμεγιστη σημασια. Και κακως.
Επισης, διοτι ρε γαμω το φελεκι μεγαλωνω! Μεγαλωνω και γινομαι μεγααααλος. Ναι, οπως το ελεγε και στη διαφημιση μ εκεινο το γιαουρτακι που δε θυμαμαι πως το λεγαν.
Κατι τετοιες στιγμες, θυμαμαι εκεινη την εποχη που ολοι με ρωταγανε "τι θες να γινεις οταν μεγαλωσεις?" και ελεγα καθε φορα και διαφορετικη βλακεια. "Γιατρος", "αστυνομικος", ξερετε τωρα, ολες τις μαλακιες που σκεφτονται τα μικρα αγορακια (αν ακουσεις "πολιτικος μηχανικος" απο 8 χρονων παιδι, ψαξτο καλα το θεμα). Τι ευτυχισμενη εποχη!
Αν ηξερα κατι παραπανω βεβαια, θα ελεγα "Δε θελω να μεγαλωσω ρε μαλακα. Μια χαρα δεν ειμαι τωρα?" Ισως οχι αυτολεξει, αλλα περιπου το πιανετε το νοημα.
Πολυ μπαναλ, φορεμενο και πητερπανικο αυτο που ειπα, αλλα οταν ειχα δει τον πητερ παν πιτσιρικας, δε χωρουσε ο νους μου οτι νοημον παιδι ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ να μεγαλωσει! Τον ειχα για λοξο!
Τοτε ολα τα μικρα εμεις, βλεπαμε ποσο κουλ ητανε οι μεγαλοι. Κακα τα ψεμματα, ζηλευαμε σφοδρα το οτι καναν ο,τι γουσταραν (ή ετσι μας φαινοταν) και τους μισουσαμε γι αυτο. Ενα μισος που δεν παραδεχτηκαμε ουτε στους πιο σκοτεινους μας εφιαλτες, αλλα μας εβγαινε συχνοτατα σαν θυμος, κυριως στην εφηβεια - γιατι και οι εφηβοι παιδια ειναι. Δε λεω οτι εγω δεν ειμαι στην εφηβεια, για να πω την αληθεια μαλλον την περναω σχετικα καθυστερημενα.
Επισης, ξεραμε οτι καποτε θα μεγαλωναμε και θα μπαιναμε στη θεση τους, αλλα αυτο το "καποτε" φανταζε τοσο μακρινο, που κατα βαση ειχαμε στο μυαλο μας οτι "Φιλαρακι, εισαι μικρος κι ειναι μεγαλοι και αυτο δε θα αλλαξει ποτε."

Ε ρε κουνια που μας κουναγε.
Γιατι ημασταν τοσο τυφλοι απο ζηλια, που δε βλεπαμε τα σκατα που ερχονται παρεα με την ηλικια. Και δεν εννοω ουτε τα χρεη, ουτε τα δανεια, ουτε την τυχον οικογενεια, ουτε τις ρυτιδες, ουτε τη σωματικη αναπτυξη εις πλατος. Υπαρχουν κι αυτα βεβαια, αλλα υπαρχουν και πιο σοβαρα.

Λεω για κεινη τη γαμημενη νοοτροπια που τοσο μισουσα οταν αντικρυζα σε μεγαλους και ακομα πιο πολυ μισω τωρα που βλεπω ψηγματα της στον εαυτο μου! Το περιφημο "ασε εμας τους μεγαλους, εισαι μικρος ακομα", το ξερατοφορο "ακου εμενα που ειμαι μεγαλυτερος, κατι ξερω παραπανω" και ολα τα σχετικα, σχεδον παντα ανευ επιχειρηματων. Και καποιες φορες, ουτε καν για τον εαυτο μας δεν εχουμε επιχειρηματα! Το επομενο σταδιο θα ειναι να βγαινω στο μπαλκονι και να κραζω τους αλητες που παιζουν μπαλα και μου ριξανε τη γλαστρα, για την οποια ενας θεος ξερει ποιος χεστηκε. Ε οσο να ναι, απελπιζομαι λιγο ρε γαμωτο!

Μολις τωρα παρατηρησα οτι αυτο δεν ειναι και τελειως ασχετο με το προηγουμενο μου κειμενο. Ποια ξερολιαση και "ψαγμενοσυνη" ξεπερνα αυτη των γονιων προς το παιδι τους αλλωστε?

Μηπως τελικα θα καταληξω κι εγω ενας μιζερος ξερολας που του τη σπανε ολα? Η ιστορια εχει δειξει οτι κατα κορον κατι παρομοιο γινεται. Ενταξει υπερβαλλω, αλλα ποσες φορες εχετε ακουσει μεσηλικες να λενε για τα "νεανικα τους λαθη"? Κι εγω αρκετες. Φυσικα τοτε τα εκριναν σωστα, αλλα μετα "εστρωσαν", "ωριμασαν", "καταλαβαν". Εγω παλι λεω οτι τοτε ητανε "gold", οπως λενε και οι στιχοι, και απλα στην πορεια το χασανε.

Φυσικα στο τελος λεει οτι "nothing gold can stay", αλλα εγω συμπληρωνω "δε βλαπτει να προσπαθουμε ομως".

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

"Μην ακους εναν ψαγμενο, αλλα να συνδιαλεγεσαι με εναν ψαχνομενο"

Αυτη τη φραση βρηκα γραμμενη σημερα πανω σ ενα εδρανο στη σχολη.

Παρενθεση: (Ειναι τρομερο το ποσες μικρες αλλα πολυτιμες κουτσουλιες σοφιας σα κι αυτην βρισκονται κρυμμενες σ ενα αμφιθεατρο. Και οχι, δεν εννοω τα σκονακια. Αν θελετε καντε τον κοπο και ψαξτε λιγο στη σχολη σας. Ή, ακομα καλυτερα, γραψτε κι εσεις οτι σας εκφραζει. Κλεινει παρενθεση.)

Βεβαια αυτο δε μου αλλαξε τον κοσμο κιολας. Αρκετο καιρο το ειχα κατα νου υποσυνειδητα, απλως τωρα βρηκα αφορμη.

Η κυρια βλακεια του ψαγμενου (και συνηθως "ψαγμενου") εναντι στον ψαχνομενο κρυβεται στο χρονο της μετοχης και μονο. Ο ψαγμενος εχει ψαχτει. Εχει κατασταλαξει και εκτοτε αποσυρθηκε απο την ενεργο αναζητηση. Πληρης αδρανεια, ακινησια, πωστολενερεπαιδιμου. Α ναι, κανει τον κοπο να δειξει την περισση και τρομερη εξυπναδα του σε ολους τους αλλους.
Ειναι κυριο χαρακτηριστικο ανθρωπων που μονιμως προτιμουν το ευκολο. Και - ω, τι θαυμα - στη σημερινη κοινωνια ειναι κυριαρχο ειδος!
- Ειναι αυτοι που ηξεραν τι και ποιους θα ψηφισουν πριν κηρυχτουν καν εκλογες (καλη ωρα). Παιζει και να φυλαγαν τα ονοματα τους σε καποια απ τις πολλες κρυψωνες του σπιτιου, δε ξερω. Και φυσικα, αφου κηρυχτηκαν, σου τα καναν γκαϊντες για να τους ψηφισεις κι εσυ.
- Ειναι οι μεταλλαδες. Ειναι οι χιπχοπαδες. Ειναι οι γκοθαδες. Ειναι οι - οι - οι.....εις -αδες. Ειναι, γενικα, οσοι ακουν ενα ή καποια ειδη μουσικης (ή, ακομα χειροτερα, μια ή καποιες μπαντες) και αποκοπτονται εκουσια απο οοοοολα τα αλλα. Φανμποϋς.
- Ειναι οι παραταξακηδες. Ουδεν σχολιο, αυτο σηκωνει ολακερο νεο αρθρο.
- Απο μια αποψη, ειναι οι ολυμπιακοπαναθηναικοαεκζηδες.
Διορθωση: Οι ολυμπιακοπαναθηναικοαεκτζηδες που μενουν σε περιοχες εκτος Πειραια, κεντρου Αθηνας και Νεας Φιλαδελφειας και δεν εχουν καμια σχεση μ αυτες. Γιατι δηλαδη ρε αδερφε, υποστηριζεις ολυμπιακο? Γιατι κερδιζει παντα ε? Και μετα κανεις τον εξυπνο λες και κερδισες εσυ σε κατι ε? Μπραβο ρε μαγκες, να η μαγεια και η ευχαριστηση του ποδοσφαιρου: Να κερδιζεις.
- Ειναι οι "οικολογοι". Και δεν εννοω αυτους που εχουν εντρυφησει και μετα απο μελετη εχουν καποιες ΣΥΖΗΤΗΣΙΜΕΣ αποψεις. Λεω γι αυτους που δε ξερουν ΧΡΙΣΤΟ και βγαινουν και σκορπουν σα χολερα ο,τι ακουσουν σε διαφορες διασπαρτες "καμπανιες για το περιβαλλον" (δεν εχω υποψιν μου καμια προς στιγμην). Ενας καθηγητης μου ειχε πει ενα πολυ εξυπνο: "Βγαινει ο αλλος και λεει μ αρεσει το περιβαλλον αρα ειμαι οικολογος. Κι εμενα λοιπον μ αρεσουν οι γυναικες αρα ειμαι γυναικολογος".
- Ειναι οσοι αρκουνται σε μια δυο λεξεις να περιγραψουν τον εαυτο τους και το στυλ τους. Πριν καποια χρονια ειχα ακουσει αυτουσια τη φραση "ειμαι emo". Ετσι σκετο, ξερο ρε! Ψοφος και οδυρμος και οχι απαραιτητα με αυτη τη σειρα. Εδω πανε και οι παραπανω μεταλλαδες και λοιπα.
- Ειναι η πλειοψηφια του παπαδαριου. Οχι ολοι ρε, η πλειοψηφια.
Και πολλοι πολλοι αλλοι.
Αν παρατηρησετε θα δειτε οτι ειμαστε πηγμενοι σε ψαγμενους υπεροπτες με σπαζαρχιδε υφακι που μια μερα ξυπνησαν και νιωσαν ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΕΞΥΠΝΟΙ ΚΑΙ ΓΑΜΑΤΟΙ ΡΕ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΜΟΥ. Ή ΕΝΙΩΘΑΝ ΕΤΣΙ ΑΝΕΚΑΘΕΝ. ΚΑΠΣ ΛΟΚ.

Απο την αλλη τωρα, ο ψαχνομενος εχει λογο να ζει. Ζει για να σκεφτεται, να αναζητα, να ψαχνει μονιμως, κι ας μη καταληξει ποτε καπου. Ο Σολων, ο Καβαφης και ο Descartes το χαν καταλαβει και πριν απο μενα. Δεν παραθετω τωρα αποφθεγματα τους, βρειτε και τιποτα μονοι σας ντε!
Ο ψαγμενος λεει, ενω ο ψαχνομενος "συνδιαλεγεται". Δεν ειναι τοσο αλαζονας ωστε να προσπαθησει να σου "παρει τον αερα" σε μια σοβαρη συζητηση. Θα κατσει, θα ακουσει τι εχεις να πεις, θα πει κι αυτος τα δικα του και ισως να βγειτε και οι δυο λιγο επηρεασμενοι απ αυτη τη διαδικασια. Ισως και οχι, αλλα τουλαχιστον υπαρχει ενας αμοιβαιος σεβασμος.
Και ευτυχως που υπαρχουν αρκετοι απ αυτους για να προοδευει το ειδος. Τωρα φαντασου για λιγο καικαλα ψαγμενους σπηλαιανθρωπους πριν απο εκατο χιλιαδες χρονια. Επεται προοδος ή μηπως παρακμη? Μηπως τωρα θα κατοικουσαν σπηλαιανθρωποι τον πλανητη γη? Μηπως ουτε καν αυτοι?

Τελος παντων, σημασια εχει οτι οταν ψαχνεις βρισκεις, αλλα ποτε δε θα βρεις αρκετα για να σταματησεις να ψαχνεις. Οταν νιωσεις υπερβολικα εξυπνος, μαλλον εισαι υπερβολικα ηλιθιος. Και αλλα τετοια ηθικα διδαγματα και επιλογοι και λοιπες παρλαπιπες.


Εγραψα σοβαρο αρθρο ρε γαμωτο, κατι παει στραβα με μενα τελευταια.

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Γιατι ρε γαμωτο...

.....τα λεγομενα "σχολικα συγκροτηματα" βιαζουν τοσο ασυδοτα τραγουδια που εχουμε αγαπησει? Τοσο ΓΑΜΑΤΟΙ ειναι που δε μπορουν να κατσουν να παιξουν μερικες δικες τους νοτες, ακομα και χωρις λογια? Τα συγκροτηματα του schoolwave ηλιθια ειναι και πανε με ακυκλοφορητα και καινουργια δικα τους? Οχι ρε, αλλα και γνωστα κομματια να παιζαν, θα ακουγονταν τουλαχιστον. Απλως εχουν το τακτ και το σεβασμο να μην ανακατευονται με δουλειες αλλονων.
Θα μου πεις "καλα ρε μιτς, ποιος θα κατσει τωρα ν ακουσει live 5 τραγουδια που δεν εχει ξανακουσει?" Εγω ρε. Με ρωτησατε? Πες μου "εγω το γραψα αυτο, ακου το" και θα τ ακουσω. Αλλα οχι "κοιτα κοιτα τι γαματα παιζω αυτο το τραγουδι που το χεις ξανακουσει και σε πολυ καλυτερη εκτελεση αλλα στ αρχιδια μου σιγα μη κατσω να γραψω δικο μου".

Δε λεω, οι διασκευες ειναι καλο να γινονται και 2-3 γνωστα τραγουδια στα 10, ομολογουμενως φτιαχνουν ατμοσφαιρα. Χωρια που μπορει να θες να κανεις τριμπιουτ σ αυτους που σε ενεπνευσαν. Αυτα τα εγκρινω. Αλλα οχι και να στηνεις ολοκληρο σοου με εργο που χει γραψει αλλος. Και να το κανεις κι ατεχνα! Τοτε εισαι απλα ποζερας και παπαγαλακι. Τι μουσικος εισαι αν δε μπορεις να εκφραστεις με τον δικο σου τροπο? Τι καλλιτεχνη παριστανεις? Σοβαρα μιλαω ρε! Εγω κειμενο αλλου γραφω εδω δηλαδη?

Ναι οκ, παρεθεσα πιο πανω ενα αποσταγμα σοφιας του μαστερ τζι, αλλα ειπαμε, με πανω απο 2-3 το πραμα χαλαει. Σαπιζει εκ των εσω, πως να το κανουμε. Προκαλει γιουχαισμα και τιμωρειται με σταυρωμα.

Θα μου ξαναπεις "ε ναι ρε συ αλλα δε μπορω να γραψω, πως να το κανουμε".
Και ανταπαντω: Λες βαρβατες μαλακιες. ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ. Για μενα (αρα για ολους) ο μουσικος ειναι καλλιτεχνης. Και καλλιτεχνης = δημιουργος. Γιατι αυτο να αλλαξει με τη μουσικη, ενω ισχυει για ολες τις αλλες τεχνες? Θα ημουνα σκιτσογραφος αν ξεπατικωνα ολα τα τευχη του Λουκυ Λουκ καλυτερα απ ολους? Η μουσικη εχει τον κωλο μπροστα?
Α ΝΑΙ ΡΕ, η μουσικη ειναι "ποπιουλαρ".
Και φυσικα, σαν γενια, ειμαστε υπερβολικα εξασκημενοι στην αναζητηση της ευκολης λυσης. "Τι κοπος και μαλακιες τωρα, θα τους ταισουμε αυτα που ξερουν. Απο τα ΕΤΟΙΜΑ."

Αποτελεσμα, 3 μπαντες να μας λενε η καθεμια τη δικια της εκδοχη του teen spirit.

Σκατα στ αφτια μας ρεϊ.

Καληνυχτα.