Δεκαετια μπαινει, δεκαετια βγαινει

Με τουτα και με κεινα, το 2010 ειναι εδω διπλα πια. Τι μαλακια αισθηση, ακομα θυμαμαι που γιορταζαμε το μιλλενιουμ. Ακομα θυμαμαι εκεινα τα ψυχακια που αυτοκτονουσαν μαζικα και τους εδειχνε η τιβι. Και τωρα ξαφνικα περασαν δεκα χρονια ολακερα. Δεκαετια ητανε, ανασα μου φανηκε.
Μεσα σε δυο δεκαετιες εχω ζησει, τα 00s και τα 90s. Στην ουσια σκατα 90s εζησα, αφου ουτε 10 δεν ημουνα οταν μπηκε το 2000. Αρα ειμαι γεννημα των 90s και θρεμμα των 00s. Αρχιδια μαντολες δηλαδη. Οι γονεις μου εχουν να μου διηγουνται ΤΙΣ ιστοριες απο την εποχη τους (μπαλα σε αλανες και ξεφραγα οικοπεδα, ποδηλατοτσαρκα στους τοτε αδειους απο αμαξια δρομους, γνωριμια με γειτονες και αλλα) κι εγω θα χω να λεω στα παιδια μου οτι οταν ημουνα πιτσιρικι μπαιναμε σε χαι φαιβ και φεησμπουκ, βλεπαμε ριαλιτυ και ακουγαμε Χατζηγιαννη, stereo love και that's my name. Σκατα μες στη μαπα μας.
Νταξει, δε λεω οτι ΟΛΟΙ τα κανουν ολα αυτα. Η γενικη εικονα ομως αυτη ειναι. Καθε μερα βλεπω 10 ατομα που απεχθανονται αυτα τα πραματα οσο κι εγω και 200 ατομα που τα χουν κανει τροπο ζωης. Ο καθενας φυσικα μπορει να επιλεξει τι θα κανει και τι θα ακουει και τι θα βλεπει, δε λεω, αλλα ενα πραμα σκφτομαι: Σε 50 χρονια απο τωρα τι θα λενε ολοι για την κοινωνια της δεκαετιας που μολις περασε?
Δε ξερω αν ειναι μονο δικια μου γνωμη αυτη, αλλα δεν εχουμε και πολλους λογους να νοσταλγουμε τα 00s της υπερπληροφορησης και της ιντερνετοποιησης. Περα απο προσωπικους του ο καθενας δηλαδη. Ολο αυτο το κλιμα εχει φτιαξει αμετρητους χαζους ανθρωπους, σε σημειο να αναρωτιεμαι αν οντως θα διαλυθουμε ολοι το 2012, απο μονοι μας. Το "χαζος" το λεω με την αντικειμενικη του εννοια, δηλαδη ανθρωπος χωρις σκεψη και κριση. Ή με κονσερβοποιημενη σκεψη και κριση - ακομα χειροτερα.

Απ την αλλη σκεφτομαι οτι ισως και το 70 καπως ετσι ειχε η κατασταση, με τη διαφορα οτι οι 10 αναμεσα στους 200 πηραν την κατασταση στα χερια τους και καναν κατι για την παρακμη που αυτοι βλεπαν γυρω τους, εξ ου και η αντικουλτουρα που ολοι σημερα εχουμε δεδομενη ως ροκ μουσικη, δημοτικη γλωσσα στα σχολεια, ελευθερο ντυσιμο και δεξερωγωτιαλλο. Ακομα κι αν καποιος δε συμφωνει με καποιες απ αυτες τις αλλαγες, οφειλει να παραδεχτει οτι εγινε καποιο βημα προοδου - θετικης ή αρνητικης, δεν εχει σημασια. Αλλωστε η αλλαγη κινει τον κοσμο, οχι η στασιμοτητα. (Ουτε μ αρεσει βεβαια και το αλλο ακρο, η αλλαγη απλα για την αλλαγη, γιατι τοτε ξεπηδανε ως αντικουλτουρες κατι ανουσιες μοδες τυπου emo, scene, trendy και τετοια - οπως κι εγινε.)
Τωρα πια, οι φωτεινες εξαιρεσεις μενουν για παντα εξαιρεσεις λογω απαθειας. Κρατανε τα πιστευω τους για τον εαυτο τους, κι οποιος τολμησει να κανει καμια εξυπναδα βλεπει την περιφρονηση των υπολοιπων και το βουλωνει.

Βεβαια ειναι σιγουρο οτι καποτε ακομα κι εγω θα πεθυμησω αυτα τα χρονια. Πρωτον, γιατι θα ναι ακομα χειροτερα μετα, δευτερον, γιατι παντα εκτιμαμε κατι πολυ καλυτερα αφου περασει καιρος.
Και τοτε θα ξαναδιαβασω αυτο το κειμενο.