Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Nothing gold can stay

Για να σας σωσω απο γκουγκλοχρονο, το ποιημα του οποιου δανειστηκα τον τιτλο εχει ως εξης:

Nature's first green is gold
Her hardest hue to hold
Her early leaf's a flower
But only so an hour.
Then leaf subsides to leaf.
So Eden sank to grief,
So dawn goes down to day.
Nothing gold can stay.

Του Robert Frost. Απευθυνομαι σε οσους ξερουν τα στοιχειωδη αγγλικα για να καταλαβουν τι λεει. Οι υπολοιποι, ε απλα δε τον γλιτωνετε τον γκουγκλοχρονο.
Το ειχα ακουσει οταν πρωτοειδα την ταινια The Outsiders (ή ελληνιστι "Επαναστατες Διχως Αυριο" - μισω πολυ τις μεταφρασεις τιτλων), την οποια και σας διαταζω να δειτε ολοι, και το ξανακουσα προχτες που την ξαναειδα, γιατι ετσι μου καβλωσε.
Με συγκινησε αρκετα. Υποθετω γιατι περναω μια αρκετα μεταβατικη περιοδο στη ζωη μου και ως γνωστον, σε τετοιες περιοδους γινομαστε αλοιφη και το παραμικρο που ακουμε εχει τρισμεγιστη σημασια. Και κακως.
Επισης, διοτι ρε γαμω το φελεκι μεγαλωνω! Μεγαλωνω και γινομαι μεγααααλος. Ναι, οπως το ελεγε και στη διαφημιση μ εκεινο το γιαουρτακι που δε θυμαμαι πως το λεγαν.
Κατι τετοιες στιγμες, θυμαμαι εκεινη την εποχη που ολοι με ρωταγανε "τι θες να γινεις οταν μεγαλωσεις?" και ελεγα καθε φορα και διαφορετικη βλακεια. "Γιατρος", "αστυνομικος", ξερετε τωρα, ολες τις μαλακιες που σκεφτονται τα μικρα αγορακια (αν ακουσεις "πολιτικος μηχανικος" απο 8 χρονων παιδι, ψαξτο καλα το θεμα). Τι ευτυχισμενη εποχη!
Αν ηξερα κατι παραπανω βεβαια, θα ελεγα "Δε θελω να μεγαλωσω ρε μαλακα. Μια χαρα δεν ειμαι τωρα?" Ισως οχι αυτολεξει, αλλα περιπου το πιανετε το νοημα.
Πολυ μπαναλ, φορεμενο και πητερπανικο αυτο που ειπα, αλλα οταν ειχα δει τον πητερ παν πιτσιρικας, δε χωρουσε ο νους μου οτι νοημον παιδι ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ να μεγαλωσει! Τον ειχα για λοξο!
Τοτε ολα τα μικρα εμεις, βλεπαμε ποσο κουλ ητανε οι μεγαλοι. Κακα τα ψεμματα, ζηλευαμε σφοδρα το οτι καναν ο,τι γουσταραν (ή ετσι μας φαινοταν) και τους μισουσαμε γι αυτο. Ενα μισος που δεν παραδεχτηκαμε ουτε στους πιο σκοτεινους μας εφιαλτες, αλλα μας εβγαινε συχνοτατα σαν θυμος, κυριως στην εφηβεια - γιατι και οι εφηβοι παιδια ειναι. Δε λεω οτι εγω δεν ειμαι στην εφηβεια, για να πω την αληθεια μαλλον την περναω σχετικα καθυστερημενα.
Επισης, ξεραμε οτι καποτε θα μεγαλωναμε και θα μπαιναμε στη θεση τους, αλλα αυτο το "καποτε" φανταζε τοσο μακρινο, που κατα βαση ειχαμε στο μυαλο μας οτι "Φιλαρακι, εισαι μικρος κι ειναι μεγαλοι και αυτο δε θα αλλαξει ποτε."

Ε ρε κουνια που μας κουναγε.
Γιατι ημασταν τοσο τυφλοι απο ζηλια, που δε βλεπαμε τα σκατα που ερχονται παρεα με την ηλικια. Και δεν εννοω ουτε τα χρεη, ουτε τα δανεια, ουτε την τυχον οικογενεια, ουτε τις ρυτιδες, ουτε τη σωματικη αναπτυξη εις πλατος. Υπαρχουν κι αυτα βεβαια, αλλα υπαρχουν και πιο σοβαρα.

Λεω για κεινη τη γαμημενη νοοτροπια που τοσο μισουσα οταν αντικρυζα σε μεγαλους και ακομα πιο πολυ μισω τωρα που βλεπω ψηγματα της στον εαυτο μου! Το περιφημο "ασε εμας τους μεγαλους, εισαι μικρος ακομα", το ξερατοφορο "ακου εμενα που ειμαι μεγαλυτερος, κατι ξερω παραπανω" και ολα τα σχετικα, σχεδον παντα ανευ επιχειρηματων. Και καποιες φορες, ουτε καν για τον εαυτο μας δεν εχουμε επιχειρηματα! Το επομενο σταδιο θα ειναι να βγαινω στο μπαλκονι και να κραζω τους αλητες που παιζουν μπαλα και μου ριξανε τη γλαστρα, για την οποια ενας θεος ξερει ποιος χεστηκε. Ε οσο να ναι, απελπιζομαι λιγο ρε γαμωτο!

Μολις τωρα παρατηρησα οτι αυτο δεν ειναι και τελειως ασχετο με το προηγουμενο μου κειμενο. Ποια ξερολιαση και "ψαγμενοσυνη" ξεπερνα αυτη των γονιων προς το παιδι τους αλλωστε?

Μηπως τελικα θα καταληξω κι εγω ενας μιζερος ξερολας που του τη σπανε ολα? Η ιστορια εχει δειξει οτι κατα κορον κατι παρομοιο γινεται. Ενταξει υπερβαλλω, αλλα ποσες φορες εχετε ακουσει μεσηλικες να λενε για τα "νεανικα τους λαθη"? Κι εγω αρκετες. Φυσικα τοτε τα εκριναν σωστα, αλλα μετα "εστρωσαν", "ωριμασαν", "καταλαβαν". Εγω παλι λεω οτι τοτε ητανε "gold", οπως λενε και οι στιχοι, και απλα στην πορεια το χασανε.

Φυσικα στο τελος λεει οτι "nothing gold can stay", αλλα εγω συμπληρωνω "δε βλαπτει να προσπαθουμε ομως".

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

"Μην ακους εναν ψαγμενο, αλλα να συνδιαλεγεσαι με εναν ψαχνομενο"

Αυτη τη φραση βρηκα γραμμενη σημερα πανω σ ενα εδρανο στη σχολη.

Παρενθεση: (Ειναι τρομερο το ποσες μικρες αλλα πολυτιμες κουτσουλιες σοφιας σα κι αυτην βρισκονται κρυμμενες σ ενα αμφιθεατρο. Και οχι, δεν εννοω τα σκονακια. Αν θελετε καντε τον κοπο και ψαξτε λιγο στη σχολη σας. Ή, ακομα καλυτερα, γραψτε κι εσεις οτι σας εκφραζει. Κλεινει παρενθεση.)

Βεβαια αυτο δε μου αλλαξε τον κοσμο κιολας. Αρκετο καιρο το ειχα κατα νου υποσυνειδητα, απλως τωρα βρηκα αφορμη.

Η κυρια βλακεια του ψαγμενου (και συνηθως "ψαγμενου") εναντι στον ψαχνομενο κρυβεται στο χρονο της μετοχης και μονο. Ο ψαγμενος εχει ψαχτει. Εχει κατασταλαξει και εκτοτε αποσυρθηκε απο την ενεργο αναζητηση. Πληρης αδρανεια, ακινησια, πωστολενερεπαιδιμου. Α ναι, κανει τον κοπο να δειξει την περισση και τρομερη εξυπναδα του σε ολους τους αλλους.
Ειναι κυριο χαρακτηριστικο ανθρωπων που μονιμως προτιμουν το ευκολο. Και - ω, τι θαυμα - στη σημερινη κοινωνια ειναι κυριαρχο ειδος!
- Ειναι αυτοι που ηξεραν τι και ποιους θα ψηφισουν πριν κηρυχτουν καν εκλογες (καλη ωρα). Παιζει και να φυλαγαν τα ονοματα τους σε καποια απ τις πολλες κρυψωνες του σπιτιου, δε ξερω. Και φυσικα, αφου κηρυχτηκαν, σου τα καναν γκαϊντες για να τους ψηφισεις κι εσυ.
- Ειναι οι μεταλλαδες. Ειναι οι χιπχοπαδες. Ειναι οι γκοθαδες. Ειναι οι - οι - οι.....εις -αδες. Ειναι, γενικα, οσοι ακουν ενα ή καποια ειδη μουσικης (ή, ακομα χειροτερα, μια ή καποιες μπαντες) και αποκοπτονται εκουσια απο οοοοολα τα αλλα. Φανμποϋς.
- Ειναι οι παραταξακηδες. Ουδεν σχολιο, αυτο σηκωνει ολακερο νεο αρθρο.
- Απο μια αποψη, ειναι οι ολυμπιακοπαναθηναικοαεκζηδες.
Διορθωση: Οι ολυμπιακοπαναθηναικοαεκτζηδες που μενουν σε περιοχες εκτος Πειραια, κεντρου Αθηνας και Νεας Φιλαδελφειας και δεν εχουν καμια σχεση μ αυτες. Γιατι δηλαδη ρε αδερφε, υποστηριζεις ολυμπιακο? Γιατι κερδιζει παντα ε? Και μετα κανεις τον εξυπνο λες και κερδισες εσυ σε κατι ε? Μπραβο ρε μαγκες, να η μαγεια και η ευχαριστηση του ποδοσφαιρου: Να κερδιζεις.
- Ειναι οι "οικολογοι". Και δεν εννοω αυτους που εχουν εντρυφησει και μετα απο μελετη εχουν καποιες ΣΥΖΗΤΗΣΙΜΕΣ αποψεις. Λεω γι αυτους που δε ξερουν ΧΡΙΣΤΟ και βγαινουν και σκορπουν σα χολερα ο,τι ακουσουν σε διαφορες διασπαρτες "καμπανιες για το περιβαλλον" (δεν εχω υποψιν μου καμια προς στιγμην). Ενας καθηγητης μου ειχε πει ενα πολυ εξυπνο: "Βγαινει ο αλλος και λεει μ αρεσει το περιβαλλον αρα ειμαι οικολογος. Κι εμενα λοιπον μ αρεσουν οι γυναικες αρα ειμαι γυναικολογος".
- Ειναι οσοι αρκουνται σε μια δυο λεξεις να περιγραψουν τον εαυτο τους και το στυλ τους. Πριν καποια χρονια ειχα ακουσει αυτουσια τη φραση "ειμαι emo". Ετσι σκετο, ξερο ρε! Ψοφος και οδυρμος και οχι απαραιτητα με αυτη τη σειρα. Εδω πανε και οι παραπανω μεταλλαδες και λοιπα.
- Ειναι η πλειοψηφια του παπαδαριου. Οχι ολοι ρε, η πλειοψηφια.
Και πολλοι πολλοι αλλοι.
Αν παρατηρησετε θα δειτε οτι ειμαστε πηγμενοι σε ψαγμενους υπεροπτες με σπαζαρχιδε υφακι που μια μερα ξυπνησαν και νιωσαν ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΕΞΥΠΝΟΙ ΚΑΙ ΓΑΜΑΤΟΙ ΡΕ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΜΟΥ. Ή ΕΝΙΩΘΑΝ ΕΤΣΙ ΑΝΕΚΑΘΕΝ. ΚΑΠΣ ΛΟΚ.

Απο την αλλη τωρα, ο ψαχνομενος εχει λογο να ζει. Ζει για να σκεφτεται, να αναζητα, να ψαχνει μονιμως, κι ας μη καταληξει ποτε καπου. Ο Σολων, ο Καβαφης και ο Descartes το χαν καταλαβει και πριν απο μενα. Δεν παραθετω τωρα αποφθεγματα τους, βρειτε και τιποτα μονοι σας ντε!
Ο ψαγμενος λεει, ενω ο ψαχνομενος "συνδιαλεγεται". Δεν ειναι τοσο αλαζονας ωστε να προσπαθησει να σου "παρει τον αερα" σε μια σοβαρη συζητηση. Θα κατσει, θα ακουσει τι εχεις να πεις, θα πει κι αυτος τα δικα του και ισως να βγειτε και οι δυο λιγο επηρεασμενοι απ αυτη τη διαδικασια. Ισως και οχι, αλλα τουλαχιστον υπαρχει ενας αμοιβαιος σεβασμος.
Και ευτυχως που υπαρχουν αρκετοι απ αυτους για να προοδευει το ειδος. Τωρα φαντασου για λιγο καικαλα ψαγμενους σπηλαιανθρωπους πριν απο εκατο χιλιαδες χρονια. Επεται προοδος ή μηπως παρακμη? Μηπως τωρα θα κατοικουσαν σπηλαιανθρωποι τον πλανητη γη? Μηπως ουτε καν αυτοι?

Τελος παντων, σημασια εχει οτι οταν ψαχνεις βρισκεις, αλλα ποτε δε θα βρεις αρκετα για να σταματησεις να ψαχνεις. Οταν νιωσεις υπερβολικα εξυπνος, μαλλον εισαι υπερβολικα ηλιθιος. Και αλλα τετοια ηθικα διδαγματα και επιλογοι και λοιπες παρλαπιπες.


Εγραψα σοβαρο αρθρο ρε γαμωτο, κατι παει στραβα με μενα τελευταια.